آشپزی با مس، چدن يا بلور؟!
آشپزی با مس، چدن يا بلور؟! |
|
آشپزی با مس، چدن يا بلور؟! |
|
سوخت های فسیلی به طور کلی سه دسته اند: زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی. هر سه دسته چندین صد هزار سال قبل، حتی پیش از ظهور دایناسورها، شروع به شکل گیری کرده اند به همین خاطر است که به آن ها سوخت های فسیلی می گویند. دوره ای که این سوخت ها شروع به شکل گیری کردند را دوره ی «کربنی فروس» (Carboniferous) (یعنی ذغال خیز) می گویند که بخشی از دوران پالئوزوییک بوده است. «کربنی فروس» نام خود را از کربن که مهم ترین عنصر تشکیل دهنده ی ذغال سنگ و دیگر سوخت های فسیلی است.
دوره ی کربنی فروس از حدود 360 تا 286 میلیون سال پیش بوده است. در آن زمان زمین پوشیده از باتلاق هایی بوده که با درختان عظیم، سرخس ها و دیگر گیاهان برگ دار پوشیده بوده است؛ درست شبیه عکس بالا. آب ها و
احتمالا متوجه شدهاید که هرچند وقت یکبار هنگام صاف کردن چروکهای لباس روی آن رد به جا میماند. این مسئله به دلیل مواد معدنی یا ذرات داخل اتو یا چسبیده به صفحه آن است. در این صورت هر چند وقت یک بار آن را به روش زیر تمیز نمایید.
وسایل مورد نیاز: آب، سرکه سفید،دستمال یا حوله
1- داخل اتو بخار، مقدار مساوی آب و سرکه بریزید.
2- اتو را روی یک پارچه یا حوله تمیز بگذارید به طوری که به صورت ایستاده باشد. مراقب باشید اتو روی پارچه نیفتد.
3- اتو را روی بخار تنظیم کنید. بگذارید آب و سرکه کاملا بخار شود.
4- مخزن اتو را با آب پر کنید.
5- اتو را در حالت ایستاده روی حوله قرار دهید تا آب کاملا بخار شود.
6- 10 دقیقه صبر کنید سپس بدنه فلزی را با یک دستمال تمیز و مرطوب پاک کنید. مراقب دست خود باشید، اتو هنوز داغ است. بهتر است پارچه را هنگام تمیز کردن چند لایه تا کنید.
7- در صورت درآمدن مخزن آب، آن را یک یا دو بار با آب بشویید. بگذارید در معرض هوا کاملا خشک شود
همچنین آن حضرت خطاب به اباذر فرمودند: "ای اباذر! دو نعمت است که بسیاری از مردم نسبت به آن غافل میشوند، یکی نعمت سلامتی و دیگری فراغت و فرصتی است، که برای انسان در ایام مناسب فراهم میشود2!
امام صادق(ع) نیز در حدیثی زیبا میفرمایند: "نعمت دنیا، امنیّت و تندرستی است و نعمت کامل در آخرت، وارد شدن به بهشت است و بندهای که به بهشت نرود هرگز نعمت بر او کامل نشده است3".
مولای متقیان حضرت علی(ع) با بیان اینکه «چون نشانههای نعمت پروردگار آشکار شد، با ناسپاسی نعمتها را از خود دور نسازید» میفرمایند: "دو نعمت برای ما مجهول و قدر و منزلت آنها ناشناخته است، یکی سلامتی و دیگری امنیت4".
1- تحفالعقول: 36 منتخب میزان الحکمة: 564
2- میزان الحکمة جلد 14
3- معانی الأخبار: 408 / 87 منتخب میزان الحکمة: 564
4- نهج البلاغه؛ حکمت 13
جام خانواده به نقل از "باشگاه خبرنگاران"؛ دکتر مریم افضلی ، روان شناس در خصوص آموزش قدر شناسی به کودکان گفت: کودک تصور می کند این قدرشناسی و سپاس كار سختي است و باید انرژی زیادی را صرف کند و باید در مرحله اول این مسئله را برای کودکمان روش کنیم.
وی افزود: در روابط بین خانواده باید این کار را به طور دائم انجام دهیم و کودک باید تکرار و تمرین کند نه این که تشریفات باشد.
وی با توجه به آیه قرآنی در خصوص قدر شناسی بیان کرد: خداوند بی نیاز از هر قدردانی و سپاسگذاری است اما می خواهد به بندگانش روحیه سپاسگذاری و قدر شناس بودن از یکدیگر را یادآوری کند.
افضلی تصریح کرد: قدرشناسی یکی از مهارت ها و شیوه های ارتباط است که نقش این آموزش در خانواده ریشه می گیرد و همچنین در بعضی از خانواده ها چنین است که من مادرم و وظیفه ام آشپزی است و تو کودک ، وظیفه ات درس خواندن ، پدر کار کردن بوده و در این خانواده ها ارتباط بسیار سرد و ضعیف است و قدر شناسی جایگاهی ندارد و حالا ممکن است در این خانواده ، کودک ما از سوی فردی بیرون از خانواده ارتباط بگیرد که فرد سپاسگذار است و محبت می کند کودک ما به سمت آن فرد کشش پیدا می کند و اگر فرد موجه ای ( معلم ، مربی) باشد که قصد کمک دارد ممکن است فرد فرصت طلبی باشد.
وی خاطر نشان کرد: خانواده ها، همان طور که به فکر آموزش پوشاک و... است باید بحث قدر شناسی در کودک خود را رشد دهند و اجازه دهیم این سپاسگذاری را کودک در بین افراد خانواده یاد بگیرد و با گفتن کلماتی همچون این به تو افتخار می کنم، با فشار دستان کودک و حتی یک لبخندم این آموزش را به کودکان بدهیم.
روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد.
جام خانواده به نقل از "بیتوته"؛ وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار میکند که «وعده داده نشدهاش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست.
مناسب سن خودت رفتار کن
گاه والدین به رفتار کودک انتقاد میکنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ سالهای که نمیداند چه میخواهد و گریه میکند، یا کودک ۴سالهای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه میکند، هر دو متناسب سنشان عمل میکنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای اینکه به کودک بگویید «مناسب سن خودت عمل کن» بگویید: «به نظر میرسد خیلی عصبانی هستی»، «میدانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شدهای» این جملات به کودک آرامش میدهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.
آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟
پدر یا مادری که در استفاده از سخنان نیشدار و طعنهآمیز استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب میآید. این پدر یا مادر جادوگری است که از واژهها استفاده میکند و با بیان این واژهها، مانعی در برابر ایجاد ارتباط موثر برقرار میکند و مانع از پدید آمدن رابطهای مثبت بین پدر و مادر با کودک میشود. « آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟ مگر تو کری؟ پس چرا گوشت به من نیست؟ …» این پدر و مادرها شاید ندانند که سخنان طعنهآمیز و کنایهدار جملاتی هستند که برخوردی متقابل طلب میکنند. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای توهینآمیز، کودک را تحریک کرده و ذهن او را از نقشههای خیالی انتقام، پر میسازد و در نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش میشود.
به تو قول میدهم که …
به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد. وقتی پدر یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار میکند که «وعده داده نشدهاش» اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست. وعدهها باعث میشوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده میشودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب میآورد و فکر میکند که براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه اتومبیل عیب و ایرادی پیدا خواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد. از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعدهای ناخواسته میدهد، وعدهای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی میکشد که در آن بانک اصلاً حساب ندارد. ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریبآمیز باشیم.
چـرا مـثـل … نـیستی؟
با مقایسه کـودکـان، آنـهـا احـسـاس مـیکـنـنـد در مرتبه پایینتری قرار گرفتهاند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست. زمانی که کودک خود را پایینتر از دیگری احساس کند، روحیه خود را میبازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح رفتار خودشان تشویق کنید.
چی بهت گفتم؟
چرا سوالی را میپرسید که خودتان جواب را میدانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی میپرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه میزند و میگذرد. اگر از رفتار او رنجیدهاید بگویید: «من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن».
ندو وگر نه میافتی
علیرغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث میشود کودک بیفتد، زیرا به او القا میکنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: «قبل از دویدن از محکم بودن بند کفشهایت مطمئن باش». در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کردهاید نه ناتوانی کودک.
شوخی کردم
دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد میکند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث میشود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.